Ευρωπαϊκό Φόρουμ : 1ο εργαστήρι στα πλαίσια της Συνέλευσης των Γυναικών: “Economic violence against women and girls: COVID-19 gives us attention”.
Την Παρασκευή 30/10 διεξήχθη το 1ο εργαστήρι Συνέλευσης Γυναικών του Ευρωπαϊκού Φόρουμ με θέμα:“Economic violence against women and girls: COVID-19 gives us attention”
το οποίο παρακολούθησε εκπρόσωπος από το επιστημονικό προσωπικό της ΧΕΝ Ελλάδος.
Ομιλήτριες:
Alyssa Ahrabare (European Network of Migrant women)
Elena Blasco (Secretary for equality at Comisiones Obreras)
Laeticia Thissen (Policy Advisor on Gender Equality at the Foundation for European Progressive Studies / FEPS))
Maria Grammatikou (Professor, Trade-Unionist)
Marina Monaco (European Trade Union Confederation)
Moderator : Jeanne Ponte (Générations)
Η συντονίστρια Jeanne Ponte έκανε μια εισαγωγή στο θέμα, αναφέροντας πως ο κορονοϊός έπληξε ακόμα περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις των γυναικών, που ήταν περισσότερο ευάλωτες έτσι και αλλιώς στον τομέα αυτό.
Η Alyssa Ahrabare από την Γαλλία, από το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Μεταναστριών Γυναικών, αναφέρθηκε, κυρίως, στη μαύρη εργασία μεταναστριών από τη Β. Αφρική στην Ισπανία και τη Γαλλία, με χαμηλούς μισθούς / ημερομίσθια, χωρίς συμβάσεις και χωρίς ασφάλιση, μεταξύ των οποίων υπάρχουν και γυναίκες χωρίς καθόλου «χαρτιά» (νόμιμα έγγραφα διαμονή και εργασίας) και οι οποίες υφίστανται πολύ χειρότερες εργασιακές συνθήκες. Παρατηρείται, ιδιαίτερα με την υγειονομική κρίση, μια πιο εκτεταμένη «φτωχοποίηση» των γυναικών, ακόμα και των εργαζομένων. Ανέφερε επίσης ότι πολλές γυναίκες καταφεύγουν, λόγω φτώχειας, στην πορνεία. Για την ομιλήτρια το πρόβλημα έγκειται στην αδυναμία συνδικαλισμού των περισσότερων εργαζομένων γυναικών, οι οποίες είναι «μόνες» η καθεμιά απέναντι στην εργοδοσία. Προτείνει να υιοθετηθούν από την ΕΕ νομικά μέτρα για την εργοδοσία, ώστε να υπάρχει διαφάνεια, σε σχέση με τη μισθοδοσία και να ακολουθείται, γενικότερα, μια στρατηγική διαφάνειας στις εργασιακές σχέσεις, τις συμβάσεις, τους μισθούς κλπ. Πρότεινε επίσης να εφαρμοσθεί το Σύνταγμα (οι νόμοι για την Ισότητα των δύο φύλων) και στις πρώην γαλλικές αποικίες και να ακολουθούνται συγκεκριμένες στρατηγικές ένταξης των γυναικών, βάσει των δεξιοτήτων τους, στους εργασιακούς τομείς.
Η Elena Blasco, Γραμματέας Ισότητας των Επιτροπών για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων από την Ισπανία, αναφέρθηκε, κυρίως στα αίτια των έμφυλων εργασιακών ανισοτήτων, οι οποίες αυξήθηκαν με την υγειονομική κρίση και οι οποίες βασίζονται στις δομικές / εγγενείς ανισότητες μεταξύ των φύλων, που προϋπήρχαν του Covid 19. Οι δομικές ανισότητες προκαλούν την οικονομική βία την οποία βιώνουν οι γυναίκες στην εποχή Covid 19. Η καταπολέμηση των έμφυλων ανισοτήτων πρέπει να γίνει και στην ιδιωτική και στη δημόσια σφαίρα, εφόσον η μία σχετίζεται με την άλλη
Η Laeticia Thissen, Σύμβουλος για την πολιτική στην ισότητα των φύλων στο Ίδρυμα Ευρωπαϊκών Προοδευτικών Σπουδών της Σουηδίας, αναφέρθηκε στην Οικονομία της πρόνοιας και της φροντίδας σε σχέση με την ισότητα των φύλων.
Ιδιαίτερα αναφέρθηκε στη φροντίδα που παρέχει η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών στο σπίτι, στα παιδιά, στα ηλικιωμένα άτομα, ή στα άτομα που χρήζουν φροντίδας.
Οι γυναίκες, δαπανώντας σημαντικό χρόνο εργασίας στην οικιακή φροντίδα, δεν μπορούν να συναγωνισθούν τους άντρες συναδέλφους τους στην καριέρα και στην ανοδική επαγγελματική εξέλιξη, με αποτέλεσμα, ιδίως σε περιόδους κρίσης, αυτές οι ανισότητες να εντείνονται και να τις πλήττουν πολύ περισσότερο
Στη συνέχεια μίλησε η Ελληνίδα Μαρία Γραμματικού, καθηγήτρια ξένων γλωσσών και συνδικαλίστρια, η οποία είπε πως ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ένας «γυναικείος» χώρος, αφού εργάζονται περισσότερες γυναίκες. Με την υγειονομική κρίση, εφαρμόσθηκε η τηλεκπαίδευση από τα φροντιστήρια και κάποια ιδιωτικά σχολεία, όπου η ώρα εργασίας αυξήθηκε σε 60’, αντί για 45’ και οι σχέσεις με τα παιδιά άλλαξαν, αλλά οι συμβάσεις δεν μετατράπηκαν προκειμένου να αντιστοιχούν στις νέες συνθήκες. Αναρωτήθηκε κατά πόσο είναι νόμιμο να κινηματογραφούνται τα μαθήματα και ανέφερε πως άντρες και γυναίκες εκπαιδευτικοί του ιδιωτικού τομέα έχασαν την εργασία τους, όταν τα εκπαιδευτήρια που δούλευαν δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες (του Covid 19) επειδή οι χώροι για τις τάξεις στην Ελλάδα είναι μικροί (και σταμάτησαν οι γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά τους) ενώ άλλα φροντιστήρια δεν είχαν δυνατότητα για τηλεκπαίδευση. Πολλοί / πολλές εκπαιδευτικοί δεν παίρνουν την ασφάλιση που τους αναλογεί και δεν έχουν καν συμβάσεις. Στην Ελλάδα δεν γίνονται, πλέον έλεγχοι για τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών, έναν «γυναικείο» κυρίως κλάδο. Προτείνει να ενταθούν οι έλεγχοι και να πιέσουν τα συνδικάτα σε αυτό
Η Marina Monaco από τις Βρυξέλλες από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων αναφέρθηκε στην ανισότητα των μισθών μεταξύ γυναικών και αντρών, η οποία ενισχύθηκε λόγω Covid 19 και έκανε και αυτή αναφορά στην άνιση κατανομή εργασίας στο σπίτι που ενδυναμώνει τις ανισότητες και την ανάγκη συνδικαλιστικής ένταξης των γυναικών, για να αντιμετωπίσουν τις εργασιακές ανισότητες